Dan Brown, tam ismi ile Daniel Brown, dünyanın en ünlü ve münasebetiyle milyon dolarlara sahip müelliflerinden. Da Vinci Şifresi ile fırtınalar estirdi; onu bilmeyenimiz yok. Romanları daima çoksatanlarda! O denli ki dünya çapında 56 lisanda yayımlanan yapıtları, 200 milyondan fazla satmış. Bu bilgiye bakıldığında “Yayıncılık bölümünü ayakta tutan kişi” diye anılması da kaçınılmaz. Brown, kitap yazmaya ise, Tahiti ziyareti sırasında kıyıda dinlenirken gördüğü Sydney Sheldon’un, The Doomsday Conspiracy (Sheldon’un Kıyamet Komplosu” kitabını okuduktan sonra bunun bir mukadderat olduğunu düşünerek karar vermiş…
Bugün ise, Brown’un 55. yaş günü. Bugünün hatırına onu biraz yakından tanıyalım mı? Hem hafta sonuna da yakışır…
İyi ki doğdun Don Brown!
Dan Brown’un farklı istikametlerinden bahsetmeye en şaşırtan bulduğum istikametiyle başlamak istiyorum. Brown, roman okumaktan nefret ediyor. Bu her gün et doğrayıp satan bir kasabın vejetaryen olması kadar enteresan geliyor değil mi kulağa? Evet, Brown da bir müellif ve sonuna kadar sabredemediği için roman okumayı sevmiyor.
Bunun yanında müellifliğiyle ilgili bir öteki şaşırtan yanı var. Yazacak bir şey bulamadığında her müellifin kendine mahsus “kendini arama” prosedürleri vardır. Brown’un ki ise, kendini baş aşağı asmak! Konutunda bu süreç için özel bir düzenek var. Ne vakit ki bir tıkanma yaşıyor, baş aşağı durup ilhamını bekliyor. Sizce de farklı değil mi?
Evet, o bir milyoner ve bunu muhakkak çok çalışmasına borçlu. Hatta o denli çok çalışıyor ki, Noel’de bile tatil yapmıyor. Hayatını disiplinli bir çalışma üzerine kuran Brown, haftanın 7 günü çalışıyor ve her sabah 4’te uyanıyor. Bu ortada çalışma tertibini de kum saatine nazaran ayarlıyor. Yazarken masasının üzerinde bulunan kum saatine nazaran hareket eden Brown, her saatte bir mola verdiğinde esneme hareketleri yapmaya ihtimam gösteriyor.
Brown’un New Hampshire’deki yaşadığı 10 milyon bedelindeki meskeni içinde sayısız geçit bulunuyor. Romanlarını yazmak için kullandığı odaya ise, bir tablonun ardında bulunan düğmeye basılarak giriliyor; tıpkı sinemalardaki üzere. Brown’un böylesine saklı bir odada yazdığı romanları için kapalılık yayımlanma sürecinde de devam ediyor. Yanlarına özel eşyalarını dahi almasına müsaade verilmeyen editör ve mütercimler, adresi belirtilmeyen, güvenliğin sağlandığı ve internetin olmadığı bir odada çalışıyormuş…
Şimdi Brown ünlü bir muharrir. Öncesinde ise, bahtını müzikte denemiş. Albümlerinden birinin ise, ünlü romanlarından biri ile tıpkı: Angels and Demons! (Melekler ve Şeytanlar) Yazarlığında şöyle bir ayrıntı daha var: Brown, kitaplarındaki kahramanlarının isimlerini, gerçek hayatta tanıdığı insanlardan seçiyor…
Brown’un, Türkiye ile ilgisinden de bahsedelim. Okurları bilir ki Brown, Inferno (Cehennem) ismini verdiği romanında ana kahramanını İstanbul’a gönderiyor. Yerebatan Sarnıcı romanın öyküsü için en kıymetli yer. Olay da düğüm de burada. Bunun yanında romanda Sultanahmet Camii, Topkapı Sarayı, Atatürk Havalimanı, Boğaziçi, Yenikapı İskelesi, Yedikule üzere pek çok yerden de bahsediyor. Brown, romanında İstanbul’dan bu kadar ayrıntılı bahsedebilmek için kitabının hazırlık kademesinde İstanbul’a gelerek rehber Serhan Güngör’den bilgi ediniyor…
Yazımı Brown’un, İstanbul’u tanımladığı kitaptan cümlelerle bitirmek istiyorum:
“Burası ikiye bölünmüş bir dünya, aykırı güçlerin kentiydi: Dindarlarla laikler; eskiyle yeni; Doğu ile Batı… Avrupa ile Asya ortasındaki coğrafik sonda duran bu ebedi kent, sahiden de Eskidünya’dan daha da eski bir dünyaya uzanan bir köprüydü. İstanbul!”
*
Damla Karakuş
Instagram:
