Erzurum’da 2015 yılında özel harekat polisi olarak misyon yapan ve zırhlı araçla misyona giderken geçirdiği trafik kazasında gazi olan Alibey Karaaslan, hobi olarak başladığı filografi sanatıyla hem hayata tutunuyor hem de kazandığı gelirin bir kısmıyla engellilere yardım ediyor.
Karaaslan, trafik kazasının akabinde omurilik felci oldu, Erzurum’daki ameliyatından sonra Ankara’daki Bilkent Gazi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde yaklaşık 2 yıl tedavi gördü.
SANAT ATÖLYESİNDE FİLOGRAFİ ÖĞRENDİ
Tedavisinin son evrelerinde, hekimlerin da tavsiyesiyle çeşitli spor ve sanat kısımlarına yönlendirilen Karaaslan, eşinin de takviyesiyle Sincan’daki atölyesinde filografi ile ilgilenmeye başladı.
Karaaslan, hobi olarak ve çok sevdiği müdüre armağan için bu sanata başladığını belirtti.
Yaptığı işin güzeline gittiğini ve konutta devam ettirdiğini anlatan Karaaslan, “Yaptıkça beni motive edip engelli durumumu unutturdu. Yaklaşık bir buçuk yıl konutta bu işe devam ettim. İşlerin artmasıyla bir atölye açtık. Bir yerimizin, ismimizin olması işlerimizi biraz daha artırdı. Etrafımızda, emniyet teşkilatında, kurumlarımızda duyulmaya başladık. Yaptığımız işler de kaliteli olunca işin devamı geldi.” ifadelerini kullandı.
“ENGELLİ KARDEŞLERİMİZ İÇİN FON OLUŞTURDUK”
Karaaslan, filografi ile ilgilenirken rahatladığını, motive etmesini birinci emel olarak gördüğünü vurgulayarak, şöyle devam etti:
“Maliyetli bir sanat olduğu için ücretsiz yapamıyorsunuz. Bunu nasıl kıymetlendiririz diye arkadaşlarla, eşimle otururken, ‘Bu gelirden neden engelliler de yararlanmıyor?’ diye düşündük. Biz de engelliyiz ancak ben gazileri şanslı engellilerden görüyorum. Çok şükür devlet bize imkanlarını sunuyor. Ancak dışarıda engelli olup maddi durumu olmayan, yalnızca devletin verdiği bakım fiyatıyla geçinmeye çalışan beşerler var. Medikal gereçler alamıyorlar, minder, sandalye üzere eserleri alamıyorlar. Engelli kardeşlerimiz için bir fon oluşturduk. Sattığımız eserlerden elde ettiğimiz gelirin bir kısmını da onlara yardım etmek için ayırıyoruz.”
Birlikte vazife yaptığı ve sonradan tanıştığı meslektaşlarının ziyaretine gelip maddi-manevi takviye olduklarını belirten Karaaslan, arkadaşlarından maddi olarak bir talebinin bulunmadığını, onların hoş eserleri almak istediğini kaydetti.
“EN BÜYÜK DESTEKÇİM EŞİM”
Karaaslan, kaza yaptığında eşiyle bir buçuk yıl evli olduğunu belirterek, “Kazadan evvel ve sonra da bu hayata tutunmamda tedavimde en büyük destekçim eşimdi. Onun yanında bu sanattaki en büyük ve tek destekçim eşim. Ben bu sanatı ne kadar ben icra ediyor olarak görünsem de aslında en büyük işi eşim yapıyor. Sandalyede olduğum için kumaşı, deriyi tahtaya kaplayıp arttan zımbalayamıyorum. Bunu eşim yapıyor. Bu çalışmayı eşim kaplamasa, alıp çerçeveye götürmese, paketleyip kargoya vermese bu işi yapamam.” dedi.
Doğuştan engelli olanlar ile sonradan engelli olanlar ortasında çok büyük farklar gördüğünü de söz eden Karaaslan, şunları söyledi:
“Doğuştan engelli olanlar biraz daha hayata yani o denli yaşamaya başladığı için alışmış görünüyor ve hayatın daha çok içinde oluyorlar. Bizim üzere gazi olanlar, sonradan engelli olanlar hayata çok kapanıyor. Ben de bunu periyot devir yaşadım. Muhakkak ve katiyen kendilerine bir hobi edinsinler. Ayrıyeten okçuluk, atıcılık üzere kendi engellilik durumuna nazaran işler, tekerlekli sandalye basketbolu, ampute futbolu üzere alanlara yönelebilirler. Mahzuru arkadaşları, gazileri de yönlendirmeye çalışıyorum. Toplumsal medyadan ulaşanlara elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum.”
