Manisa’nın Salihli ilçesindeki Yılmaz Mahallesi’nde bulunan Şehit Hüseyin Arı Ortaokulu’nda eğitim gören 5’inci sınıf öğrencisi Cumali Coşkun ile doğuştan Tar Sendromu hastası olan Metin Nergiz ortasındaki dostluk insanın adeta içini ısıtıyor.
HİÇBİR VAKİT YALNIZ BIRAKMIYOR
Rombositopeni-radius yokluğu (Tar Sendromu) nedeniyle tekerlekli sandalye kullanmak zorunda kalan Metin Nergiz’i, tıpkı sınıfta okuyan ve sıra arkadaşı olan arkadaşı Cumali Coşkun hiçbir vakit yalnız bırakmıyor.
ARKADAŞININ ELİ AYAĞI OLDU
Cumali Coşkun, bedensel manisi olan arkadaşı Metin’i teneffüslerde sınıftan çıkartıyor, kantinden bir gereksinimi olduğu vakit alıp geliyor, gerektiği vakit da konutundan alıp meskenine bırakıyor.
“BENİM EN FEDAKAR ARKADAŞIM”
Birinci sınıftan beri Cumali ile çok uygun bir arkadaşlık yaşadıklarını belirten Metin Nergiz, “Cumali beni elim, ayağım, kolum her şeyim oldu. Sıkıntı günlerimde her vakit bana dayanak oldu ve yanımdan hiç ayrılmadı. Teneffüslerde her vakit yanımda oluyor. Yemek yiyeceğim vakit bana yemek getiriyor. Kantinden bir gereksinimim olduğu vakit gidip alıyor. Yağmur, kar demeden konutumuza bir arada gidip geliyoruz. Annemle babam çalıştığı vakit konutuma gelip beni evimden alıyor ve okula kadar bir arada gidiyoruz. Cumali, benim en fedakar arkadaşım.” dedi.
“TENEFFÜSLERDE HİÇ AYRILMIYORUZ”
Cumali Coşkun da, “O benim en güzel arkadaşım. Bugüne kadar daima birlikte olduk bundan sonra da bir arada olmaya devam edeceğiz. Onunla çok hoş bir dostluğumuz var. Bazen babası işten geç çıktığı vakit ve Metin’i alacak kimse olmadığı vakit onu konutuna bırakıyorum. Ben, onun eli ayağı olmaya devam edeceğim. Tek başına yapamayacağı bir şey olduğu vakit çabucak yanına gidip yardımcı oluyorum. Bilhassa teneffüslerde birbirimizden hiç ayrılmıyoruz.” biçiminde konuştu.
