Konya’nın Ereğli ilçesindeki çiftlikte, yarış ömrünü tamamlamış damızlık safkan İngiliz atlarından şampiyon koşucular yetiştiren İpek, seyis babası ve ilkokul öğretmenin teşvikiyle 11 yaşında Diyarbakır’dan İstanbul’a gitti.
Hipodromda “binicilik” denilince akla gelen birinci isimlerden Şadi Eliyeşil ile tanışan İpek, kendisinin iş teklifini kabul ederek at sevgisinin ömürlük olduğuna karar verdi ve seyisliğe başladı.
“EN SIKINTI ATLARA BEN BİNERDİM”
Meslekte 60 yılını İstanbul, Ankara, İzmit, Mersin ve Konya’daki çeşitli at haralarında geçiren, geçmişe dönüp baktığında, “Çok âlâ bir seyistim. En sıkıntı atlara ben binerdim.” diyen İpek, ömrü yettiği sürece kendisini gururlandıracak şampiyon atlar yetiştirmeye devam etmek istiyor.
İpek, çocukken gittiği Veliefendi Hipodromu’nda adeta büyülendiğini, at sevgisini birinci defa orada fark ettiğini söyledi.
Başka bir meslek sahibi olmayı düşünmeden, hayatını seyislikle geçirmeye daha çocuk yaşta karar verdiğini anlatan İpek, “Çocukken atları çok severdim. Aslında seyislik baba mesleği. Babam da seyisti, yarış atlarına bakardı. Babamdan sonra da ben devam ettim. Atları bu kadar sevmesem bugünlere gelemezdim.” sözlerini kullandı.
KENDİ ÇİFTLİĞİNDE ÇOCUKLARI DEVAM ETSİN İSTİYOR
Ülkenin farklı kentlerindeki haralarda uzun yıllar çalıştığını belirten İpek, şöyle devam etti:
“Ardından tekrar İstanbul’a, Şadi Bey’in yanına geldim, uzun müddet çalıştım. İşte orada bütün şampiyon atları yetiştiren benim. Sayısını hatırlayamadığım kadar şampiyon at yetiştirdim. Gazi Koşusu’nu, Cumhurbaşkanlığı Koşusu’nu, Başbakanlık Koşusu’nu kazananları daima ben yetiştirdim. Ondan sonra kendi atlarımı yetiştirdim. El Salvador, My Ginetta, San Salvador, bunları yetiştirdim. Onlarla da başarılı oldum. Döndüm, kendi çiftliğimi kurdum, kendi işime bakıyorum. Çocukluktan bugüne kadar atları çok sevdiğim için onlardan hiç ayrılamadım. Bir kızım var, o da benim üzere. Kızımın oğlu, torunum da benim yerime geçecek. 60 yıldır at yetiştiriyorum. Yetiştirdiğim bütün atlar da başarılı olduğu için gururluyum. İnşallah bundan sonra da yaşadığım surece bu gururum devam edecek. Benden sonra çocuklarım devam edecek.”
“BU ATLAR, 6 ÇOCUK OKUTTU”
İpek, başarılı bir seyis olduğunu, en güç atlara kendisinin bindiğini lisana getirerek, şunları belirtti:
“Hipodrom’da beni parmakla gösterirlerdi. Yetiştirdiğim at sayısı 200’ü geçmiştir. Bu işi sevmeden yapmak mümkün değil. 72 yaşındayım, hastayım, bypass oldum, birçok ameliyat geçirdim fakat bu işten vazgeçemiyorum. Bende hayvan sevgisi çok fazla. Her türlü hayvanı seviyorum. Ömrüm boyunca geçimimi atlardan sağladım. Bir bardak çayı içtiğim vakit, bunu onlardan kazandığımı biliyorum. Bütün sermayem bu atlardır. Bu atlar 6 çocuk okuttu, artık torunlara da bakıyor.”
ATLARI BAL, PEKMEZ VE CEVİZLE BESLİYOR
Atlarını çocukları üzere gördüğünü ve onlara itinayla baktığını vurgulayan İpek, “Atların bakımı çok zordur, her şeyiyle farklı ayrı ilgilenmek gerekir. Bizler nasıl meyve, zerzevata çeşit çeşit yiyeceğe gereksinim duyarsak atlar da gereksinim duyar. Atlarımı bal, pekmez, ceviz, menengiç, yulaf, yumurtayla, neye gereksinimi varsa onunla besliyorum. İsterim ki herkes de bu formda baksın atlarına. Kimileri bu işten dünya para kazanıyor lakin atın bakımına gelince yeteri kadar yapmıyor. Bu atın sırtından para kazanıyorsan ona da uygun bakmalısın.” kelamlarına yer verdi.
